Van VROUWENHULPVERLENING naar GENDER en GEZONDHEID
Vrouwenhulpverlening is in de zeventiger jaren van de twintigste eeuw begonnen als een zelfhulpbeweging voor en door (vooral witte) vrouwen. Zij creeerden daarmee een alternatief voor de ongelijke behandeling en bejegening van vrouwen in de hulpverlening.
In het volgende decennium vond professionalisering plaats door middel van opleidingen en onderzoek. Zo raakten ervaringen verbonden met theorieen en groeide de kennis over “sekse” als factor in de gezondheidzorg.
Geleidelijk is vrouwenhulpverlening ook intercultureler geworden en zwarte, migranten en vluchtelingenvrouwen gaan omvatten. Door ook mannen – als clienten en hulpverlenenden – in te sluiten heeft de vrouwenhulpverlening zich getransformeerd tot seksespecifieke zorg. Kennis en know-how zijn niet langer beperkt tot dat “ene verschil” maar strekken zich nu uit tot “maatschappelijke diversiteit” in hulpverlening en zorg. Zie Vrouwenhulpverlening in Nederland (2008). Inhoudsopgave.
Met de totstandkoming van de Alliantie Gender & Gezondheid – in 2013 – is het gedachtengoed van de vrouwenhulpverlening een nieuwe fase ingegaan, mede dankzij WomenInc. Zie ook het themanummer van het Tijdschrift voor Genderstudies 2015-4. Er verscheen bij ZonMw een Kennisagenda G&G, er volgden congressen en sinds 2017 is er de Nederlandse Vereniging Gender & Gezondheid.